En un esfuerzo por cerrar la brecha entre los servicios disponibles y las necesidades de las familias hispanas, Indhira Barrón ha creado Pueblo Azul Colorado. Este grupo ofrece un espacio seguro y bilingüe donde los padres pueden encontrar apoyo mutuo y recursos valiosos. La iniciativa surgió en 2023, respondiendo a una necesidad específica en el valle del Roaring Fork, donde muchos recursos estaban disponibles principalmente en inglés.
El Nacimiento de una Comunidad Inclusiva
En el corazón del otoño, bajo un cielo teñido de dorado, se formó Pueblo Azul Colorado. Esta organización nació de la visión de Indhira Barrón, madre residente en Silt, quien deseaba proporcionar un espacio íntegramente en español para padres que crían hijos con discapacidades. Las reuniones mensuales, que comenzaron en noviembre, se han convertido en un refugio crucial para familias latinas que buscan orientación y solidaridad.
Uno de los encuentros más significativos tuvo lugar en Glenwood Springs, donde alrededor de una docena de padres se reunió para explorar cómo navegar por el sistema de atención médica. Un representante de Rocky Mountain Health Plans ofreció respuestas claras sobre Medicaid y cobertura para jóvenes adultos con discapacidades, todo en español. Estos momentos no solo proporcionan información vital, sino también un sentido de comunidad y comprensión mutua.
Barrón, quien ha ampliado el alcance del grupo para incluir cualquier tipo de discapacidad, destaca la importancia de estos encuentros: "Es un trabajo arduo ser padre, pero aquí encontramos fuerza en la unidad". Cada mes, diferentes organizaciones son invitadas a compartir sus recursos, creando una red de apoyo integral para las familias.
Para Rosalba Téllez, residente de Glenwood Springs, Pueblo Azul ha sido un faro en tiempos difíciles. Su hijo menor, diagnosticado con autismo en prisión, ahora participa en programas de justicia restaurativa gracias a las conexiones que hizo a través del grupo. "Encontré una familia, encontré apoyo", dice Téllez, destacando lo especial que es estar rodeada de personas que entienden su lucha.
Alma Landeros, otra madre recién incorporada, valora especialmente las noches gratuitas de cuidado infantil que permiten a los padres tomar un respiro. "Es lo mejor que puede haber", afirma Landeros, quien reconoce la dificultad de adaptarse a una nueva realidad después del diagnóstico de su hijo.
Una Visión hacia el Futuro
Desde su creación, Pueblo Azul ha demostrado ser un catalizador de cambio positivo para muchas familias. Barrón aspira a formalizar la organización como una entidad sin fines de lucro, lo que permitiría expandir sus servicios y garantizar su sostenibilidad a largo plazo. Mientras tanto, sigue trabajando incansablemente, financiando todo desde su propio bolsillo y contando con voluntarios dedicados.
La próxima reunión está programada para febrero en el Centro Comunitario de Glenwood Springs, prometiendo seguir siendo un espacio donde las familias encuentran consuelo y fortaleza. Pueblo Azul no solo ofrece información práctica, sino también un mensaje poderoso: la belleza y la profundidad que reside en cada experiencia, incluso en las más desafiantes.
Como periodista, esta historia me inspira a reflexionar sobre la importancia de crear espacios inclusivos y accesibles. Pueblo Azul demuestra que cuando las comunidades se unen para enfrentar desafíos comunes, pueden construir redes de apoyo que transforman vidas. Es un recordatorio de que, a pesar de las barreras, siempre hay esperanza y posibilidades de crecimiento.
En la sociedad actual, un fenómeno creciente ha llamado la atención de los especialistas: la desconexión emocional entre padres e hijos debido al excesivo uso de dispositivos móviles. Este problema, conocido como el "síndrome del padre distraído", afecta tanto a adultos como a niños, alterando las dinámicas familiares y el desarrollo emocional. Los expertos advierten sobre las consecuencias negativas que puede tener esta práctica en la salud mental de los pequeños y proponen estrategias para revertir la situación.
La psicóloga sanitaria Desirée Infante destaca cómo este síndrome se manifiesta en la vida cotidiana, especialmente en entornos donde la tecnología está omnipresente. Las personas tienden a priorizar sus pantallas, lo que resulta en una falta de atención hacia los miembros más jóvenes de la familia. Según Infante, este comportamiento se debe principalmente a la dopamina que liberan las actividades en línea, creando una dependencia que dificulta la interacción real y significativa con los seres queridos.
Este fenómeno no es solo un hábito casual; se arraiga profundamente en las rutinas diarias, influenciado por factores laborales y personales. La presión constante para mantenerse conectados y la autoexigencia pueden empeorar el problema, llevando a situaciones donde incluso los momentos compartidos son dominados por el uso de dispositivos electrónicos. Este patrón repetitivo puede desembocar en relaciones familiares tensas y poco satisfactorias.
Las implicaciones de esta desconexión son graves. Para los niños, la falta de atención puede resultar en problemas de autoestima y conducta, ya que necesitan sentirse valorados y escuchados por sus figuras parentales. Además, pueden desarrollar dificultades en las habilidades sociales, imitando la actitud distante observada en casa. En cuanto a los padres, la consciencia de su propia desatención puede generar sentimientos de culpa, ansiedad y malestar emocional.
Para combatir este problema, Infante sugiere implementar medidas prácticas en el hogar. Establecer reglas claras sobre el uso de tecnología, limitar el tiempo dedicado a las pantallas y fomentar actividades que promuevan la conexión emocional son pasos cruciales. Actividades simples como cocinar juntos, leer cuentos o jugar juegos de mesa pueden fortalecer los vínculos familiares. En casos más severos, buscar ayuda profesional puede ser la solución ideal para abordar la adicción digital y mejorar la calidad de vida familiar.
Abordar el síndrome del padre distraído requiere un cambio consciente en las prioridades y hábitos tecnológicos. Al enfocarse en la calidad del tiempo compartido y reducir la dependencia de los dispositivos, las familias pueden restaurar conexiones significativas y asegurar un desarrollo emocional saludable para todos sus miembros.
Nữ nghệ sĩ NSND Ngọc Giàu, một tên tuổi lừng danh trong làng nghệ thuật cải lương Việt Nam, đã chia sẻ về cuộc sống ít xuất hiện trước công chúng những năm gần đây. Bà tham gia một số dự án đặc biệt vì mối tình thân với các đồng nghiệp trẻ. Dù sức khỏe vẫn ổn định nhưng việc đi lại khó khăn do thoái hóa khớp khiến bà hạn chế biểu diễn. Bên cạnh đó, Ngọc Giàu cũng bộc bạch nỗi lòng về tình yêu nghệ thuật và trăn trở cho tương lai của sân khấu cải lương.
Tình Yêu Đậm Đặc Với Các Hậu Bối
NSND Ngọc Giàu không còn thường xuyên xuất hiện trên sân khấu hay màn ảnh rộng, nhưng bà vẫn dành thời gian tham gia vào một số dự án đặc biệt. Những lần hiếm hoi này chủ yếu là vì mối quan hệ thân thiết với các nghệ sĩ trẻ. Điển hình là việc bà góp mặt trong Học viện cải lương vì mối tình sâu đậm với NSND Bạch Tuyết, hoặc tham gia liveshow kỷ niệm ca hát của NSND Minh Vương. Ngoài ra, bà còn tham gia sitcom Sầu riêng của Ngọc Huyền và phim Bộ tứ báo thủ do Trấn Thành mời gọi.
Mỗi lần xuất hiện đều mang ý nghĩa tình cảm sâu sắc. Ngọc Giàu giải thích rằng ban đầu bà không có ý định tham gia Bộ tứ báo thủ, nhưng vì lời mời chân thành của Trấn Thành mà bà quyết định góp mặt trong một phân đoạn nhỏ. Sự tận tâm này thể hiện rõ tình yêu và sự trân trọng của bà đối với thế hệ sau. Dù di chuyển khó khăn, bà vẫn cố gắng tham gia để ủng hộ các hậu bối. Đây cũng là lý do tại sao mỗi lần đến phim trường, bà luôn cần sự hỗ trợ từ ê kíp sản xuất, điều này khiến bà cảm thấy áy náy và thương mến các bạn trẻ.
Suy Ngẫm Về Nghề Nghiệp và Sân Khấu Cải Lương
Dù đã bước sang tuổi 80, NSND Ngọc Giàu vẫn không thể quên được tình yêu mãnh liệt dành cho nghề nghiệp. Bà tâm sự rằng ở nhà vẫn thường xuyên ca hát để vơi đi nỗi nhớ nghề. Mặc dù giọng hát vẫn tốt, nhưng vấn đề về sức khỏe khiến bà không thể đứng trên sân khấu như xưa. Ngọc Giàu chia sẻ rằng bà vẫn kiểm tra sức khỏe thường xuyên và thực hiện các bài tập vật lý trị liệu để duy trì khả năng hoạt động. Tuy nhiên, bệnh tật của tuổi già khó có thể hoàn toàn khắc phục.
Bên cạnh đó, Ngọc Giàu cũng bày tỏ những trăn trở về tương lai của sân khấu cải lương. Bà nhận xét rằng thế hệ nghệ sĩ trẻ ngày nay rất tài năng, nhưng họ thiếu kịch bản chất lượng để thể hiện hết khả năng. Nhiều khi họ phải hát lại những vở kinh điển, dẫn đến việc bị so sánh với các nghệ sĩ gạo cội. Điều này gây áp lực lớn cho các nghệ sĩ trẻ. Năm nay, Ngọc Giàu chủ yếu đón Tết tại TP.HCM bên cạnh người bạn đời, tiếp tục theo dõi và hy vọng vào sự phát triển của nghệ thuật cải lương.