ในช่วงเทศกาลฮาโลวีน ศูนย์บริการโลหิตแห่งชาติ สภากาชาดไทย ได้จัดกิจกรรมพิเศษเพื่อเชิญชวนคนไทยที่มีสุขภาพดีมาร่วมบริจาคโลหิต โดยมีการแต่งกายเป็นผีและตกแต่งสถานที่ให้มีบรรยากาศแบบฮาโลวีน เพื่อสร้างความสนุกสนานและดึงดูดให้ผู้คนเข้าร่วมกิจกรรม ซึ่งถือเป็นการตอบรับกระแสสังคมและส่งเสริมให้ประชาชนได้มีส่วนร่วมในการทำกิจกรรมเพื่อสังคมอย่างต่อเนื่อง

ร่วมสร้างความสุขและความหวังให้กับผู้ป่วยด้วยการบริจาคโลหิต

ฮาโลวีน: เทศกาลแห่งความสนุกสนานและการบริจาคโลหิต

ฮาโลวีนเป็นเทศกาลที่คนทั่วโลกรู้จักกันดี ด้วยบรรยากาศที่สนุกสนานและน่าตื่นเต้น ซึ่งในประเทศตะวันตกจะมีการจัดงานเฉลิมฉลองในคืนวันที่ 31 ตุลาคมของทุกปี โดยมีการแต่งกายแบบผีและจัดกิจกรรมต่างๆ ที่เกี่ยวข้องกับเรื่องผี ศูนย์บริการโลหิตแห่งชาติ สภากาชาดไทย จึงได้นำแนวคิดนี้มาจัดกิจกรรมพิเศษในช่วงเทศกาลฮาโลวีน เพื่อเชิญชวนคนไทยที่มีสุขภาพดีมาร่วมบริจาคโลหิต โดยมีการแต่งกายเป็นผีและตกแต่งสถานที่ให้มีบรรยากาศแบบฮาโลวีน เพื่อสร้างความสนุกสนานและดึงดูดให้ผู้คนเข้าร่วมกิจกรรม

ศูนย์บริการโลหิตแห่งชาติ สภากาชาดไทย จัดกิจกรรมพิเศษเพื่อเชิญชวนคนไทยบริจาคโลหิต

ในปีนี้ ศูนย์บริการโลหิตแห่งชาติ สภากาชาดไทย ร่วมกับ สมาคมนักศึกษาเก่าพาณิชยศาสตร์และการบัญชีมหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์ ได้จัดกิจกรรมฉลองวันปล่อยผีเทศกาลฮาโลวีน โดยเชิญชวนคนสุขภาพดีที่สนใจแต่งแฟนซีแบบผีๆ มาร่วมบริจาคโลหิต เพื่อลดปัญหาโลหิตขาดแคลน ซึ่งถือเป็นการตอบรับกระแสสังคมและส่งเสริมให้ประชาชนได้มีส่วนร่วมในการทำกิจกรรมเพื่อสังคมอย่างต่อเนื่อง

บรรยากาศการบริจาคโลหิตในวันฮาโลวีน

ในวันพฤหัสบดีที่ 31 ตุลาคม ศูนย์บริการโลหิตแห่งชาติ สภากาชาดไทย ได้ปรับสถานที่ให้มีบรรยากาศแบบผีๆ เพื่อรับกลิ่นอายของเทศกาลตะวันตก โดยมีเจ้าหน้าที่แต่งกายเป็นผีมาคอยต้อนรับและทักทายผู้บริจาคโลหิต นอกจากนี้ ผู้ที่มาบริจาคโลหิตในวันนี้ยังจะได้รับเสื้อยืด "Halloween 2024" สุด Cute เป็นที่ระลึกอีกด้วย ซึ่งบรรยากาศดังกล่าวจะช่วยสร้างความสนุกสนานและความประทับใจให้แก่ผู้บริจาคโลหิต

ความสำคัญของการบริจาคโลหิตในช่วงเทศกาลฮาโลวีน

รองศาสตราจารย์ แพทย์หญิงดุจใจ ชัยวานิชศิริ ผู้อำนวยการศูนย์บริการโลหิตแห่งชาติ สภากาชาดไทย กล่าวว่า วันฮาโลวีนเป็นที่รู้จักกันดีว่าเป็นวันปล่อยผี ซึ่งการจัดกิจกรรมในช่วงเทศกาลนี้จะช่วยตอบรับกับกระแสสังคมและเป็นโอกาสให้ประชาชนได้ใช้เวลาในเทศกาลวันสำคัญต่างๆ ร่วมทำกิจกรรมเพื่อสังคมด้วยการบริจาคโลหิตเป็นประจำทุก 3 เดือน ซึ่งจะช่วยลดปัญหาโลหิตขาดแคลนและสร้างความสุขและความหวังให้กับผู้ป่วยที่ต้องการโลหิต

Alors que la 16e Conférence des Parties de la Convention des Nations Unies sur la Biodiversité (COP16) s'est achevée récemment à Cali, en Colombie, force est de constater que les décisions prises n'auront que peu d'impact sur le rythme alarmant de l'effondrement de la biodiversité mondiale. Malgré les objectifs ambitieux fixés lors de ces sommets, la crise de la biodiversité reste largement ignorée par les classes dirigeantes, qui peinent à en saisir les enjeux véritables.

Quand la Biodiversité Passe au Second Plan

Contrairement à la question climatique, qui est désormais perçue comme un risque majeur, la crise de la biodiversité demeure une préoccupation secondaire pour de nombreux décideurs politiques et économiques. Les COP sur la biodiversité se succèdent, fixant des objectifs qui semblent davantage destinés à être annoncés qu'à être réellement poursuivis. Ces sommets évoluent ainsi dans une sorte de "réalité parallèle", déconnectée des réalités du terrain.Dans le monde réel, celui des assemblées parlementaires, des gouvernements et des conseils d'administration, la question de la biodiversité est souvent perçue comme une pure abstraction, sans conséquence directe sur la prospérité des nations ou le pouvoir d'achat des citoyens. Ce biais culturel, ancré au cœur de l'appareil d'État, rend les décideurs aveugles aux effets dévastateurs de la destruction du vivant.

Quand les Limites Écologiques sont Interprétées comme des Défis Techniques

Lorsque les systèmes productifs rencontrent des limites, celles-ci sont systématiquement interprétées comme des obstacles techniques à surmonter, plutôt que comme des signes d'essoufflement de l'écosystème. Ainsi, la baisse de production du secteur primaire n'est jamais spontanément abordée comme un indicateur de la dégradation de l'environnement, mais plutôt comme un défi à relever grâce à de nouvelles technologies, de nouveaux OGM ou à l'intelligence artificielle.Ce réflexe de toujours chercher des solutions techniques pour pallier les dommages causés à la nature témoigne d'une vision à court terme, qui ignore les véritables causes de la crise de la biodiversité. Plutôt que de s'attaquer aux racines du problème, on se contente de mettre en place des palliatifs, dans l'espoir de préserver coûte que coûte un modèle de développement voué à l'échec.

L'Exemple des Cerises Françaises : Quand l'Explication Technique Cache la Réalité

Un exemple récent illustre parfaitement ce phénomène. Interrogée sur la raréfaction des cerises sur les étals français, la ministre de l'Agriculture, Annie Genevard, a attribué ce problème à l'interdiction de certains pesticides. Selon elle, c'est cette décision qui serait à l'origine de la quasi-disparition des cerises françaises.Cependant, l'entourage de la ministre a eu du mal à valider a posteriori le bien-fondé de cette déclaration. Car si l'interdiction de certains produits phytosanitaires a pu jouer un rôle, elle n'est en réalité qu'un symptôme d'un problème plus profond, lié à la détérioration progressive des écosystèmes.La baisse de la production de cerises n'est donc pas uniquement le résultat d'une décision réglementaire, mais bien la conséquence d'un déséquilibre écologique plus large, qui affecte l'ensemble de la filière agricole. Pourtant, la tentation de réduire ce phénomène à une simple question technique reste forte, au détriment d'une analyse plus approfondie des causes réelles.

Repenser notre Rapport à la Nature pour Enrayer la Crise de la Biodiversité

Face à l'ampleur de la crise de la biodiversité, il est urgent de dépasser cette vision étroite et de reconsidérer fondamentalement notre rapport à la nature. Les sommets internationaux sur l'environnement, malgré leurs objectifs ambitieux, peinent à s'attaquer aux racines du problème, car ils s'inscrivent dans un paradigme qui fait de la nature une simple ressource à exploiter.Pour inverser la tendance, il faudra accepter de remettre en question nos modes de production, de consommation et d'aménagement du territoire, en plaçant la préservation de la biodiversité au cœur de nos priorités. Cela implique de repenser nos systèmes économiques, de revoir nos pratiques agricoles, de réinventer nos villes et nos infrastructures, bref, de réinventer notre rapport à l'environnement.Seule une transformation en profondeur de nos sociétés, guidée par une vision à long terme et une compréhension systémique des enjeux, pourra permettre de relever le défi de la crise de la biodiversité. Les sommets internationaux, s'ils ont le mérite de maintenir le sujet à l'agenda politique, devront s'accompagner d'une volonté politique et d'une mobilisation sans précédent pour espérer inverser la tendance.